In de wilderniswerkplaats in het kleine plaatsje Düttling in de Eifel is het net tijd voor het ontbijt. Stevige mannen in een trekking-outfit zitten rondom de grote houten tafel. Tientallen parka's, regenjassen en veiligheidshesjes hangen aan de garderobe. Eronder liggen dikke hike-schoenen en regenlaarzen. Erboven: de rangerhoeden, zoals ze typisch voorkomen in het Nationalpark Eifel. Een van de hoeden is van Nina Braun, de enige vrouw die in Noordrijn-Westfalen werkzaam is als ranger. Een sierlijk persoontje. Ze kletst nog even met haar collega's en dan gaat het ook alweer terug naar het bos. 'De eigenlijke werkplaats', zoals de 37-jarige uitlegt, als DeinNRW haar in haar kleine rijk bezoekt.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
Deze ochtend is het heet. Deze ochtend staat het kwik al bij 30 graden, als we door de 'ingangspoort' het afgezette stuk bos midden in het enige nationale park van Noordrijn-Westfalen betreden. 'In een andere wereld, toch?!' Het is geen vraag, die Nina Braun ons stelt. Enkele weken geleden is ze pas teruggekomen van haar ouderschapsverlof naar de wilderniswerkplaats. 'En er is zo veel veranderd in het bos.' Een andere wereld? Ja werkelijk. We zijn slechts enkele meters gewandeld, maar toch is het ineens prettig koel. De hoge eiken en pijnbomen zorgen voor schaduw. Het ruikt naar gras, hout en vochtig mos. De grond is voelbaar zacht. 'Na vier dagen vakantiecamp in het bos', zegt onze reisbegeleidster vervolgens met een lach, 'heb ik het gevoel alsof ik van de maan kom.'
De volgende dag is het zo ver. 25 kinderen zullen, in het kader van het jaarlijks plaats vindende vakantiecamp, met Nina en haar ranger-collega's de natuur in het rond 100 hectare grote terrein verkennen. Ze zullen dieren zoals de zwarte mestkever en de kleurige venglazenmaker ontdekken. Ze zullen zelf vuur maken, dammen bouwen en zich verstoppen in het bos. Voordat ze 's avonds dan in de grote houten tipi's stokbrood en worstjes bbq-en.
"Na vier dagen vakantiecamp in het bos heb ik het gevoel alsof ik van de maan kom."
Nina Braun
Eigen galerij in Monschau
Dat de moeder van een tweejarig zoontje tegenwoordig alleen met mannen en in eerste instantie met kinderen werk, was eerder een toeval. Want eigenlijk is de 37-jarige een opgeleide hotelier. In het rustige Monschau, waar ze is geboren en getogen en tegenwoordig samen met haar man een kleine galerij voor fotografie exploiteert, was ze enkele jaren werkzaam in de gastronomie. Nog altijd is ze 's avonds graag onderweg in het historisch centrum met zijn mooie vakwerkhuizen, smalle steegjes en kasseien direct langs de Rur. 'Maar qua werk wilde ik toch eens iets anders gaan doen.' Vervolgens vertelt ze, alsof ze het zelf nog niet helemaal kan geloven, hoe ze gewoon naar het arbeidsbureau is gegaan en haar daar een opleiding als bosbouwer werd aangeboden. Dus pakte de jonge vrouw de motorzaag beet. 'Ook al was ik natuurlijk een beetje ouder als de anderen die de opleiding volgden', herinnert ze zich met een knipoog. Tien jaar geleden kwam ze tenslotte terecht bij de milieupedagogische inrichting in Düttling, en heeft sindsdien nauwelijks nog een motorzaag in haar handen.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
- Ralph Sondermann, Tourismus NRW e.V.
In plaats daarvan pakt de natuurliefhebster, die in de eigen, liefdevol ingerichte 'leemlounge' in Monschau-Konzen ook zelf nog vakantiegasten ontvangt, meerdere keren per week haar rugzak, een paar drankjes en iets te eten in de bolderwagen en gaat ze op pad met schoolklassen in het bos. Natuurlijk heeft iedere ranger zijn eigen rugzak. Zorgzaam naast elkaar geplaatst liggen ze in de opslag van de wilderniswerkplaats. In Nina's 'overlevenspack': Een verrekijker, een vuursteen, een touw, blinddoeken voor de blinde ontdekkingsreis door de natuur, een EHBO-pakket en... Nina haalt een oude doos met kleine briefjes aan de dag. 'Dat spel moet ik absoluut eens proberen', valt haar op dat moment in. Het is een soorten-memory, waarbij de kinderen in de groep het tegenstuk moeten vinden. De 37-jarige stippelt haar tochten trouwens van tevoren niet uit. 'Ik beslis meestal spontaan, wat we gaan doen', zegt de bosbouwster. 'Iedere groep is tenslotte anders. En meestal zijn het de kinderen zelf die beslissen, hoe de dag gaat worden.'
Zoeken naar de schat bij de brandblusvijver
Nina gaat graag in op haar kleine begeleiders. 'Sommige kinderen zijn nog nooit in het bos geweest', vertelt de vrouw steeds weer verbaasd over iets, wat voor haarzelf tijdens haar kinderjaren in Monschau zo natuurlijk was. Anderen zijn bang. De meesten raken echter snel gewend aan de omgeving en beginnen te praten of vragen te stellen. 'Iets wat tegenwoordig in het alledaagse leven volgens mij te kort komt.' Anderen gaan helemaal op in het spel bij een kleine beek en kunnen urenlang dammen bouwen. Ook het kleine blote voeten-labyrint dat een paar jongens en meisjes zelf hebben gebouwd, is er nog. En tenslotte, bij de oude brandblusvijver, een met algen dicht begroeid biotoop, waarboven talloze libellen zweven, 'wil tijdens het zoeken naar de schat iedereen het liefst direct in het water springen'. Dan is niemand meer verlegen. Maar de basisschoolleerlingen zijn natuurlijk ook bijzonder trots als ze met de vuursteen vonken mogen sproeien. Nina legt uit, hoe ze met eenvoudige dingen zelf het tondel maakt, die de kleintjes dan in brand mogen zetten. Onze vrouwelijke ranger heeft strookjes van een oude jeans in een oude doos gedaan en houdt deze nu in de gloed. Het duurt een paar minuten totdat alleen nog koolstof over is van de jeans; klaar is het zelfgemaakte tondel. Een vonk en het kampvuur brandt. Natuurlijk alleen maar onder toezicht, tenslotte geldt in het Nationalpark Eifel verder heel duidelijke regels voor de wandelaars.
Er zijn echter ook andere, zeer ernstige ervaringen, waar Nina over na moet denken. 'Gek', zegt ze, 'nu begin ik echt te huilen'. Korte pauze. Dan vertelt de vrouw, die in haar hemd, de bruine trekkingbroek en de dikke hike-boots zo tough uitziet, over een meisje in een rolstoel. 'De kleine was zo apathisch, lachte nauwelijks. Totdat ik een klein kevertje op haar hand heb gezet...' Dat zijn de momenten, waardoor Nina Braun zo zeer van haar baan houdt. 'Ik leer zoveel van de kinderen', zegt ze, die als kind zelf eerder terughoudend was en zich veel zelf heeft geleerd door haar 'eigen nieuwsgierigheid'.
Daarom gaat de jonge moeder ook tijdens haar vrije tijd graag naar het nationaal park. Collega's van Nina Braun bieden in het unieke natuurreservaat, dat ook wel 'het oerwoud van morgen' wordt genoemd, regelmatig rangertochten aan. Op de wildernis-trail, die het gehele nationale park verdeeld in vier dagelijks etappes, ontdekken wandelaars de schoonheden en bijzonderheden van de wild-romantische bossen, laten zich inspireren van heerlijke uitzichten op de bos-meer-landschappen en beekdalen of genieten gewoon van de rust in de natuur. Sinds de oprichting van het Nationalpark Eifel in 2004 wordt de natuur zo veel mogelijk met rust gelaten. Onze reisleidster van vandaag uit de wilderniswerkplaats bezoekt graag die plekken, waar de levensloop van het worden en vergaan bijzonder duidelijk is en waar wandelaars met een beetje geluk en geduld zeldzame vogels zoals de zwarte ooievaar en schatekster, muurhagedis en zelfs edelherten kunnen observeren. In de barrièrevrije natuurlijke belevenisruimte 'Wilder Kermeter' is er bovendien de 'Wilder Weg', een natuurontdekkingspad, waar ook mensen met een beperking het ontstaan van de wildernis van dichtbij kunnen beleven. Ook looft Nina Braun de nieuwe 2000 vierkante meter grote Nationalpark-tentoonstelling 'Wildnis(t)räume' (wildernisruimtes/dromen) bij de internationale plaats Vogelsang en het gevarieerde aanbod in de toren van het nationaal park evenals in het nabij gelegen Heimbach.
En natuurlijk geven Nina en haar man, die zich naast de fotografie als vrijwillige bosgids voor het nationaal park inzet, hun verbondenheid met de natuur door aan hun kleine zoon. De komende vier dagen zullen haar beide mannen hun vrouw echter even moeten missen. Die is, zoals al gezegd, in het bos. Of op de maan?
3 vragen aan rangerin Nina Braun
Festival, familie en veel natuur
Mevrouw Braun, u heeft 48 uur vrij. Wat zou u in deze tijd absoluut willen doen in Noordrijn-Westfalen?
Nina Braun: "Ik zou naar een muziekfestival gaan. In augustus ben ik bijvoorbeeld naar Haldern Pop gegaan.
In mijn vrije tijd ben ik ook graag in onze tuin. Het liefst met familie, vrienden en buren. We maken dan een kampvuur, spelen en eten."
Welke plaats in Noordrijn-Westfalen heeft u weer opnieuw ontdekt?
Nina Braun: "De Rur vanaf het water. Laatst heb ik een kanotripje vanaf Heimbach naar Zerkall gemaakt en hierbij de buitengewoon mooie omgeving vanaf een heel ander blikveld kunnen observeren."
Uw persoonlijke lievelingsplek in Noordrijn-Westfalen.
Nina Braun: "Dat zijn er gelijk een paar en ook heel uiteenlopende plekken. Ik ben graag onderweg in het Nationalpark Eifel met de Kermeter, het hoogvlak van Dreiborn en de stuwdammen. Maar ik houd ook van de Hoge Venen, dit unieke hoogveen. En tijdens een mooie zomeravond ben ik natuurlijk graag in het historische centrum van Monschau."