Als kleine meren komen ze over. Mijn bronbekkens midden in de stad. Hier, in het oostelijke gebied van de Paderbronnen, ontspringen meteen maar twee armen uit mijn kleine, maar fijne rivier. Iets verderop, in de westelijke gebied, zijn er zelfs drie, omringd door een uitgestrekt park dat zelfs onder monumentenzorg valt. Het is hier gewoon een droom. Vroeger wasten en bleekten de vrouwen uit Paderborn hier vele eeuwen hun wasgoed. Maar nu hoop ik dat je in deze groene oase niet aan huishoudelijk werk denkt. Overal op de groene hellingen liggen mensen op picknickkleden van hun vrijheid te genieten. Of ze staan of zitten dicht om het bronbekken heen, op trappen, de kleine brug of pal aan de waterkant, en luisteren naar het geborrel. Gewoon heel rustgevend.