Thuis in het ate­lier

Nog is het buiten koud en somber, als DeinNRW Marion Strehlow voor het eerst in haar atelier in de Düsseldorfse wijk Oberbilk bezoekt. Een onopvallende woning op de begane grond in een van de vele ruime oude gebouwen hier. Om even op temperatuur te komen, drinken we een kopje thee. Tientallen soorten met namen zoals 'Be Happy', 'Good Morning', 'Keep Calm', 'Limoen & gember' staan naast elkaar op een smalle plank boven de kleine keuken. Of toch liever koffie? Maar niet uit een koffiezetapparaat. Marion zet hem vers. We kunnen dus kiezen, voordat we in haar gezellige woonkeuken tussen de vier grote kleerrekken met opvallende broeken, blouses en mantels gaan zitten. In eerste instantie lijkt hier alles een beetje geïmproviseerd. Nee. Verkeerd. Ongecompliceerd past beter. En vooral hartelijk. Net zoals Marion Strehlow zelf.

Momenteel is de helemaal in het zwart geklede vrouw een beetje nerveus. Er wordt in de komende dagen namelijk beslist, of 'The NRW Design Issue' (TNRWDI) het volgende jaar wordt voortgezet en nog altijd wordt ondersteund door de deelstaat. 'Dat zou echt een gigantische kans zijn voor ons', zegt Marion Strehlow, en je kunt in haar ogen zien, met hoeveel passie ze voor haar branche strijdt. Eind januari bood TNRWDI zes mode-designers uit Noordrijn-Westfalen de mogelijkheid, hun collecties an het brede publiek te presenteren. De vrouw uit Düsseldorf was één van hen. En ze hoopt, 'dat meer gebeurt in deze richting en de aanstormende talenten beter worden ondersteund'. Want in de kunstscène werkt het ook uitstekend, terwijl van de geslaagden van de modeschool 'nauwelijks nog iemand hier blijft'.

Winnares van de #urbanana-Awards

Strehlow, die na het behalen van haar diploma van de modeschool meer of minder heeft moeten verzelfstandigen, omdat ze reeds een prijs van de modebeurs Igedo in Düsseldorf had ontvangen en gewoonweg een bedrijfsvergunning nodig had, is nu zelf actief geworden. In de zomer heeft de eerste stadsrondleiding 'Behind the Scene' plaatsgevonden, waarbij bezoekers die in mode geïnteresseerd zijn de 'intieme mogelijkheid hebben, een kijkje in onze branche te nemen', zoals de designerin uitlegt. Bovendien moeten toeristen zo de mogelijkheid hebben, een gesprekje aan te gaan met de bewoners van de stad. Want dat is, wat Marion miste, toen ze een poosje geleden op vakantie was in Los Angeles. 'Net een eenzame toerist', hoe ze zelf met een glimlach vertelt. In plaats van alleen maar in de reisgids te bladeren en bezienswaardigheden 'af te werken', bezocht ze liever de plaatselijke designers of leerde ze gewoon spannende mensen kennen. Hoe is deze stad? Hoe ziet het eruit achter de vrolijke huisgevels? Muziek, trends, scènewijken; graag had Marion meer gevoeld van het levensgevoel in de levendige metropool.

Eenmaal thuis in Düsseldorf, ontwikkelde ze tenslotte samen met haar partner Michael het idee voor 'Behind the Scene'; en heeft daarmee de spijker op zijn kop geslagen. Nog voordat de eerste, reeds maanden vooraf volgeboekte rondleiding door de mode-ateliers van Düsseldorf begon, werd de vrouw achter het idee reeds onderscheiden met de eerste #urbana-Award voor een voorbeeldige verbinding van creativiteit en de toeristische branche.

Marion leeft voor haar beroep. In nagenoeg iedere zin is haar ongelooflijk enthousiasme te voelen, waarmee ze in haar atelier te werk gaat. Op de grote snijtafel in de werkplaats, waar de stofrollen opgestapeld liggen en schijnbaar onoverzichtelijk door elkaar liggende patronen, herinnert ze aan haar start. Reeds tijdens haar studie heeft ze een kans gekregen, haar collectie bei ELA selected ('een internationale coryfee') in Düsseldorf te verkopen.

'Toen heb ik bijna meer geld verdiend dan tegenwoordig', zegt ze en moet er zelf om lachen. Ineens valt haar een verhaal in over een klant, die ze toentertijd in een schoenenwinkel heeft ontmoet en die partout een jurk wilde hebben, die Strehlow op dat moment zelf droeg. 'Maar dat was ook een unieke gelegenheid', vertelt ze vandaag geamuseerd over haar toenmalige paniek. 'Ik wist helemaal niet, wat ik moest zeggen.' Dus noemde ze gewoon een (voor haar toentertijd een tamelijke hoge) prijs; en de klant betaalde. De dame is tot op heden trouw aan Strehlow. Zoals de meesten klanten, die naar een van haar modeshows komen of die bijvoorbeeld haar damessalon bezoeken, die 'regelmatig onregelmatig' in haar atelier plaatsvinden. 'Dat is zo'n beetje als een verjaardagsfeestje', dweept Marion. En het is niet moeilijk je voor te stellen, hoe een gezellige ronde hier in haar comfortabele 'woonkamerkeuken' tussen de kleerhaken en naaimachines begint te kletsen, de een of andere fles mousserende wijn opent en de kleine gang in een handomdraai als een kleedkamer gebruikt.

Mevrouw Strehlow, u heeft 48 uur vrij. Wat zou u in deze tijd absoluut willen doen in Noordrijn-Westfalen?
Marion Strehlow: Dan zou ik in ieder geval weer eens mijn Nederrijnse geboorteregio bezoeken. Ik ben opgegroeid in Elmpt, vlak bij de Nederlandse grens in regio Viersen. Daar zou ik een uitstapje naar het Elfenmeertje en naar de Venekotensee maken. Het heidelandschap aldaar is buitengewoon mooi. Als kind had ik daar geen oog voor, maar nu weet ik het wel te waarderen. Als ik dan nog een beetje tijd over heb, zou ik graag eens naar de Zeche Zollverein in Essen gaan. Daar ben ik helaas nog nooit geweest.

Welke plaats in Noordrijn-Westfalen heeft u weer opnieuw ontdekt?
Marion Strehlow: Een stad, die ik steeds weer opnieuw ontdek, is Wuppertal. Ik kom hier vaak om stof te kopen, en iedere keer weer maakt het Bergisches Land indruk op mij. Maar ook Essen vind ik behoorlijk cool en in het Dortmunder U zie ik steeds weer interessante en goede mensen die fantastische dingen maken.

Uw persoonlijke lievelingsplek in Noordrijn-Westfalen.
Marion Strehlow: Dat is absoluut Düsseldorf. Dat is mijn lievelingsplek. Een van de mooiste plekken in de stad is voor mij de 'Volksgarten'.