Hoe ik er vroeger uitzag? Kun je op deze plek raden. Mijn kleine rivier, de Pader, voorzag me al in voor-industriële tijden van veel water, en talrijke waterraderen bepaalden mijn stadsgezicht. Om precies te zijn: twintig, ze dreven mijn molens aan. Mijn Stümpelsche Mühle  maalt tegenwoordig niets meer, maar zijn waterrad wordt nu gebruikt voor ecologische stroomopwekking. Cool, toch? Maar laten we het liever hebben over hoe romantisch het hier is. De Stümpelsche Mühle ligt schilderachtig aan de samenloop van de zes armen van de Paderbron en zowel het grote zwarte waterrad, als het oude molenhuis zijn al van verre te zien. Bijzonder mooi: in het molenhuis bevindt zich een klein gezellig café, met een terras direct aan het water. Duurzaamheid staat hier hoog in het vaandel en zo wordt hier natuurlijk ook de milieuvriendelijke stroom gebruikt die ter plekke door het waterrad wordt opgewekt. Ook cool, of niet? En lekker is het hier natuurlijk ook – ik zeg alleen maar “Kartoffelwaffeln” (‘Aardappelwafels’). Bovendien vind je hier een molenmuseum. Kijk maar eens wanneer er rondleidingen worden gehouden, ze zijn de moeite waard.