Hal­lo, ik ben Aken.

Mijn dagboek is dik en zwaar. Ik heb zo veel beleefd, meegemaakt en gezien, daardoor kom ik echt snel in een babbelmodus. Dat snap je toch wel, of niet? Maar geen zorgen, saai wordt het bij een wandeling met mij zeker niet.

De Romeinen hielden al van mijn heetwaterbronnen en Karel de Grote begreep al snel dat hij van hieruit een heel keizerrijk kon regeren. Wat ben ik hem ook nu nog dankbaar dat hij dat prachtexemplaar van een dom liet neerzetten! Volgens mij volkomen terecht Werelderfgoed. En daar zit geen greintje opschepperij bij! Maar een ding is voor mij wel even belangrijk: kijk alsjeblieft niet alleen naar mijn verleden. Want ook nu sla ik absoluut een goed figuur! O ja, het volgende moet ik ook nog kwijt: je komt hier niet alleen techniekstudenten tegen.

Hoe ik mezelf zie? Eeuwig jong.

Je bent zo oud als je je voelt, toch? En als ik een ding ben, is het springlevend! Want achter mijn geschiedkundige façade verstoppen zich een paar plekjes die het hier en nu ook nogal aantrekkelijk maken. Mag ik een goed begin maken en je eerst maar eens op een ijsje trakteren? Zo’n echt lekker zelfgemaakt ijsje? En daarna zeg je het maar. Op een groene weide, in de schaduw van het kasteel, genieten van het zonnetje? Op fotosafari? Ik bedoel maar, de pastelkleurige gevels van de oude gebouwen in mijn wijk Frankenberg zien er behoorlijk knap uit. En dan heb je nog dat ene heel bijzondere gebouw dat zich heeft ontpopt tot echte shooting star. Stay tuned, zo zeg je dat tegenwoordig toch? Ik heb echt een paar bezienswaardigheden voor je op stapel, maar daarbij komt nog wat moois: mijn talrijke café’s en restaurants popelen ook om jou te leren kennen. Trek dus gerust wat meer tijd voor me uit, je zult er geen spijt van krijgen!