Een zachte ochtendnevel ligt over de uitgestrekte weiden van het Gräflicher Park Bad Driburg. De eerste zonnestralen breken door het bladerdak van majestueuze kastanje-, linde- en eikenbomen. Ze werpen een warme gloed op de kunstig aangelegde bloemperken. De geur van rozen, lavendel en vers gemaaid gras vult de lucht. Alleen het zachte geklater van een waterpartij verbreekt de stilte. Ik vraag me af waar dat geluid naartoe gaat?
Wie het groene terrein van 64 hectare aan de rand van het Teutoburger Woud betreedt, begint aan een reis door eeuwen tuinontwerp: De oorsprong van het Graafspark gaat terug tot 1781, toen de kunstminnende edelman Caspar Heinrich von Sierstorpff de rechten verwierf om de Driburgse bronnen te gebruiken en het omliggende terrein in de daaropvolgende jaren actief ontwikkelde. Wat ooit begon als een kuuroord ontwikkelde zich door de eeuwen heen tot een van de meest indrukwekkende tuinen van Duitsland. Tot op de dag van vandaag is het park in de stijl van een Engelse landschapstuin in familiebezit en wordt het met veel toewijding onderhouden.
Verschillende thematuinen getuigen hiervan en bieden gasten een ontdekkingsreis door verschillende stilistische werelden van tuinkunst: De rozentuin van de Britse tuinontwerper, fotograaf en schrijver Peter Coats, die hij in 1932 aanlegde, is bijzonder indrukwekkend: duizenden rozen van verschillende variëteiten bloeien hier in zachte pasteltinten en felle kleuren, omlijst door kunstig gesnoeide buxushagen. Een ronde zuilentempel in Griekse stijl rijst op in het midden van het landschap. Het zijn niet alleen bruidsparen die hun mooiste momenten vastleggen in deze magische omgeving.
Een paar stappen verder naar het zuiden vinden wandelaars het volgende hoogtepunt. De vaste planten- en grastuin van de Nederlandse tuinkunstenaar Piet Oudolf trekt sinds 2009 bezoekers met zijn bijna-natuurlijke ontwerp in de "natuurlijke weidestijl". Het maakt indruk met een lint van vaste planten dat organisch door de tuin slingert en in het midden een pad heeft met ronde voegen, die op hun beurt cirkelvormige gazons omringen. De Piet Oudolf tuin is zowel dynamisch als perfect gevormd. Hij is ontworpen voor beweging. De dichte kussens van op elkaar afgestemde planten benadrukken dit beeld, waaronder achillea, anemonen, asters, echinacea, geraniums, irissen, limoenen, salie en veronica.
Genezing en minerale bronnen
Niet minder indrukwekkend is de lelieweide die landschapsarchitect Gilles Clément achter de fonteinbogen heeft aangelegd als eindpunt van een witte "waterval". Gipskruid, decoratieve manden en prachtige kaarsen belichamen de bruisende kracht van water. Ze symboliseren een constant veranderende natuur.
Over water gesproken: ontspanning in het traditionele resort met spagedomeinen en logementen maakt ook deel uit van de parkervaring. De oase voor lichaam en geest maakt gebruik van geneeskrachtig water uit de eigen natuurlijke bronnen van het park. Het stroomt in zwembaden en wordt gebruikt voor drinkkuren.
Andere indrukwekkende bezienswaardigheden in de ankertuin van het "European Garden Heritage Network" (EGHN) zijn de haagtuin met waterpartij Ying-Yang van de Britse beeldhouwer Angela Conner, het Hölderlinbos met Diotima-eiland, de tulpenweide met 29.000 tulpenbollen, het Hölderlinbos met Diotima-eiland, de tulpenweide met 29.000 tulpenbollen, de tulpenweide met 29.000 tulpenbollen en de tulpenweide met 29.000 tulpenbollen.000 tulpenbollen, het doolhof met de inloopsculptuur "Head and Body" van kunstenaar Michael Sailstorfer en een 8 hectare groot wildreservaat met damherten en jakobsschapen, waar ongeveer 50 dieren leven.
Reizigers die een langer verblijf in Bad Driburg plannen, moeten zeker een bezoek brengen aan de Driburg Therme en de Leonardo Glass Cube - een modern architectonisch kunstwerk dat dienst doet als showroom voor glasproducten. Wandelliefhebbers raden we een rondwandeling over de Sachsenring van 18 kilometer aan, die leidt langs het Buddenberg Arboretum met zijn collectie van meer dan 100 exotische bomen en de Iburg ruïnes. Leuk weetje: Bad Driburg is vernoemd naar de ruïnes als de "stad aan de voet van de Iburg".
