Nina Hüpen-Bestendonk
Naar Keulen komen is altijd een beetje als thuiskomen. Althans voor mij toch. Hoewel ik in totaal maar iets meer dan 6 maanden in Keulen heb gewoond, heb ik de stad aan de Rijn diep in mijn hart gesloten. Ook nu nog, bijna 20 jaar later, bekruipt me onmiddellijk een aangenaam gevoel als ik aan de horizon de torenspitsen van de Keulense Dom zie opdoemen. Het is vooral de warme en open aard van de Rijnlanders die van Keulen een van mijn favoriete steden maakt. Ik heb veel goede herinneringen aan deze plek, waar ik er dit weekend graag nog veel meer aan zou willen toevoegen.
Dennis Korb
Als ik in Keulen aankom, moet ik eerst de Dom zien. Mijn hotel ligt vlak naast de Rheinauhafen, dus ik besluit een wandeling langs de rivier te maken. Hier staan de beroemde kraanhuizen, drie ultramoderne gebouwen in de vorm van een omgekeerde L, naar het voorbeeld van de scheepskranen die zich aan de Rijn bevinden. Ik ben verbaasd over hoeveel er veranderd is sinds mijn laatste bezoek. Ik wandel over de Severinsbrücke naar de andere Rijnoever - de “Schäl Sick“, de “verkeerde“ kant van de Rijn vanuit Keulen gezien. Langs de Deutzer Werft zijn er 's middags al een paar skaters en rolschaatsdansers, die op het gladde asfalt hun kunstjes oefenen. Ik had graag meteen meegedaan. Het beste uitzicht op de oude binnenstad van Keulen, de Dom en de Hohenzollernbrücke heeft men vanaf de uitkijktrappen op de Kennedyufer - de zogenaamde Rijnboulevard. Ik zit hier een tijdje en kijk naar de voorbijvarende excursieboten, wandelaars en de enkele fotosessie voor het familiealbum. "Nä wat es dat schön" - denk ik en moet een beetje om mezelf lachen want - amper 5 minuten in Keulen - verval ik alweer in Keulense gezegden.
Toen al verschenen de eerste liefdesslotjes op de Hohenzollernbrücke en nu baden ze de voetgangersoversteekplaats in een kleurig kleed. Liefdesgeloften overal waar men kijkt - men vindt het misschien melig, maar stiekem is het ook wel een beetje mooi als men bedenkt hoeveel verhalen er achter al die koppels schuilgaan.
Nina Hüpen-Bestendonk
Nina Hüpen-Bestendonk
![Tapas "op Kölsch", © Nina Hüpen-Bestendonk](https://www.nrw-vakantie.nl/images/pqzcjrk48zm-/tapas-op-koelsch.jpg "Tapas "op Kölsch", © Nina Hüpen-Bestendonk")
Voor het diner, gaan we natuurlijk naar een brouwerij. Maar niet zomaar een brouwerij. Bij Johann Schäfer wordt, anders dan in traditionele brouwerijen, het beproefde met het moderne gecombineerd. De gerechten zijn bedoeld om te delen: tapas-stijl “op Kölsch“. Zuurkool met spek en druiven, gebraad met sterke biersaus en zoete aardappel met chilipeper behoren tot mijn favorieten. Het motto hier is "Von Kopf bis Huf", wat betekent: zoveel mogelijk van het dier wordt gebruikt. Maar er is ook genoeg "jemös" (groenten) voor vegetariërs en veganisten. Een brouwerij zou geen brouwerij zijn als zij geen eigen bier zou hebben, tot mijn verbazing geen Kölsch, maar "Südstadt Pils" en "Chlodwig Weizen". Het is een geweldige plek om in te bijten.
De volgende ochtend wijd ik me helemaal aan de kunst - en dat begint al in mijn hotel: het Artotel Cologne is een designhotel en kunstgalerie ineen en herbergt meer dan 300 werken van de Koreaanse kunstenaar SEO. In de gangen, op de kamers en in de ontbijtzaal hangen overal de indrukwekkende schilderijen van rijstpapier met hun levendige kleuren. Na het ontbijt bezoek ik het Museum Ludwig vlak naast de Keulense Dom. Het gebouw zelf is indrukwekkend: onder het golvende dak bevindt zich niet alleen de kunstgalerie, maar ook de Kölner Philharmonie. Met zijn mix van pop art, expressionisme en Russische avant-garde, is de collectie van het Museum Ludwig met meer dan 70.000 werken een van de belangrijkste ter wereld. Ik hou vooral van de werken van Warhol, Klein en een enorm tweeluik van Picasso en ik had me eeuwig in de zalen kunnen verliezen, maar ik heb vandaag een tweede museum op mijn lijstje staan.
Het MAKK – afkorting voor Museum für Angewandte Kunst Köln – brengt in haar tentoonstelling kunst en design in dialoog. Hier ontmoeten De Stijl-meubelen en Piet Mondriaan-litho's elkaar en beroemde sledestoelen van Marcel Breuer en een reliëf van Oskar Schlemmer. Er ontstaan ongelooflijk spannende verbanden en contrasten. Het wordt duidelijk hoezeer kunst en design elkaar in de loop van de geschiedenis altijd hebben bepaald, geïnspireerd en bevrucht - en soms zelfs in elkaar overvloeien. Voor mij als ontwerper is het echt een fascinerende rondleiding over twee verdiepingen, die je ook online kunt doen.
Op slechts vijf minuten wandelen van het MAKK ligt het oude Keulense Funkhaus. Het werd gebouwd in de jaren vijftig en was ooit het modernste radiostation van Europa. Het is een stukje geschiedenis van de Westdeutscher Rundfunk. Op de begane grond bevindt zich nog steeds het Funkhaus Café, ingericht in de stijl van de jaren vijftig en een perfecte lunchplek midden in het Keulense binnenstad.
Nina Hüpen-Bestendonk
De lucht is helblauw, de zon schijnt en ik besluit absoluut de middag buiten door te brengen. Ik bezoek tijdens citytrips graag botanische tuinen en serres, even weg uit de stadsjungle. Ik ben nog nooit naar de Keulense Flora geweest, dus het werd tijd! Zelfs de foto van de ingang is indrukwekkend: een kleurrijk bloementapijt, een fontein en het Festhaus op de achtergrond. Ik wandel door het groen, langs vijvers, kleine waterpartijen, beeldhouwwerken en moestuinen. De flora herbergt meer dan 10.000 inheemse en exotische planten. In het Café "Dank Augusta" kan men zijn eigen picknickmanden samenstellen voor zijn verblijf. Ik neem gewoon een limonade en ga op een bankje in het park zitten om te tekenen en laat de dag hier in vrede uitlopen.
Voor vanavond heb ik een reservering bij Ristorante Toscanani, dat in heel Keulen bekend staat om zijn pizza. Ze serveren niet alleen de naar verluidt beste pizza van de stad, maar ook verse huisgemaakte pasta en heerlijke salades. Er staan ook veganistische pizza's op het menu voor veganisten.
De volgende ochtend ontmoet ik Sascha Klein van CityLeaks in de Keulense wijk Ehrenfeld voor een kleine street art tour. De wijk is al vele jaren bekend omwille van zijn kleurrijke muurschilderingen, paste-ups en allerlei andere straatkunst. Tijdens onze rondleiding vertelt Sascha me veel over de geschiedenis van de urban art in Ehrenfeld en het industriële verleden van de “Veedel” (wijk). We passeren kleurrijke muren van het bekende Keulense collectief Captain Borderline en ook een enorme muurschildering van mijn favoriete kunstenaar ROA, die zich toelegt op nogal macabere afbeeldingen van dieren en wiens konijn destijds nogal wat stof heeft doen opwaaien. Veel van de grote muurschilderingen zijn gemaakt tijdens een van de CityLeaks Urban Art Festivals, die meestal om de twee jaar plaatsvinden. Onder een brug herdenkt een grote muur de Edelweisspiraten, die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet zaten in Ehrenfeld en van wie sommigen door de nazi's werden vermoord. De rondleiding voert ook door de drukke Körnerstraße, waar het wemelt van de charmante kleine kunstwerkjes: gehaakte paaltjes, beplante vuilnisbakken en prikborden die als mini-galerijen aan bomen zijn bevestigd. Na afscheid van Sascha te hebben genomen, maak ik een kleine koffiestop bij de Van Dyck branderij.
Mijn verblijf in Keulen eindig ik met een lunch bij Wallczka in de Stubbelrather Straße. Het stijlvolle restaurant biedt heerlijke mezze (met en zonder vlees), goede sandwiches en een wisselend lunchmenu. Met frisse limonade, gebakken geitenkaas en pittige courgette albondigas sluit ik mijn lunch in Keulen in stijl af.
Auteur: Nina Hüpen-Bestendonk – Citytrip, verre reis of korte vakantie – Nina Hüpen-Bestendonk houdt van fotografie. Daarvoor gebruikt de in Niederrhein geboren fotografe een van haar 30 camera’s. Op haar online-blog Smaracuja vat ze haar avonturen in foto’s, teksten en kleine illustraties samen.
