Kunst­hal­le Bie­le­feld

Rus­tig zit hij daar. Op zijn ste­nen rots. Het hoofd rust op de rech­ter­hand. De blik is op de grond ge­richt. Zijn ge­dach­ten dwa­len ver: sinds de ope­ning van de Kunst­hal­le Bie­le­feld in 1968 peinst de “Den­ker“ van Au­gust Ro­din voor de hoofd­in­gang van het mu­se­um aan de zuid­west­kant van de ou­de stad. Het beeld wijst de gas­ten de weg naar een van de meest bij­zon­de­re kunst­col­lec­ties van Noor­drijn-West­fa­len, die meer in­druk maakt door zijn kwa­li­teit dan door zijn kwan­ti­teit. In­di­vi­du­e­le stuk­ken do­mi­ne­ren de col­lec­tie in plaats van he­le groe­pen wer­ken. Ze zijn on­der­ge­bracht in een ku­bis­tisch ge­bouw met een ge­vel van ro­de zand­steen, dat zelf al als een ar­chi­tec­to­nisch kunst­werk wordt be­schouwd.

Gasten die het postmodern ogende gebouw van de Amerikaanse sterarchitect Philip Johnson van buitenaf bekijken, worden onmiddellijk getroffen door het massieve bovendeel van het gebouw, dat volledig gesloten op een kleiner onderstuk rust. Dit wordt gekenmerkt door smalle uitstekende draagmuurstukken en brede raamvlakken. Binnen wacht het eerste wow-moment, want de doordachte indeling van de zalen maakt een perfecte toegang tot de uitstekende werken uit het einde van de 19e en 20e eeuw mogelijk.

De Kunsthalle Bielefeld is volledig gespecialiseerd in moderne en hedendaagse kunst. Het museum bezit 500 schilderijen, 200 beeldhouwwerken en ongeveer 4500 aquarellen, tekeningen en prenten, die zowel in de permanente tentoonstelling als in thematische tijdelijke tentoonstellingen worden getoond. Op de 1200 vierkante meter tentoonstellingsruimte vinden bezoekers werken van onder andere Pablo Picasso, Max Beckmann en Käthe Kollwitz. Zij maken deel uit van het omvangrijke geheel, dat vooral gekenmerkt wordt door opvallende individuele werken van de meest uiteenlopende kunstenaars.

Een wandeling door het eigen beeldenpark van het museum besluit het bezoek. In de openbaar toegankelijke groene ruimte met zijn elegante waterbassin en lusvormige paden wachten nog eens 20 blikvangers op nadere bestudering: Richard Serra's “Axis“ lijkt hier enorm, zwaar en monumentaal. Het tien meter hoge sculptuur van drie roestrode cortenstalen platen torent hoog in de lucht. Een paar stappen verder wijst “Viktoria“ van Bettina Pousttchi op het heen en weer gaan van de interactie, het samenzijn in de openbare ruimte. Zij heeft straatpalen, die anders geïsoleerd van elkaar staan, in een open ruimte geplaatst. Hun gebogen koppen omsluiten elkaar. Een werk dat vragen oproept. Terug naar het beeld van Rodin. Het inspireert tot een korte pauze en reflectie op wat men ervaren heeft.