Oude hutten voor een vrolijk gekleurde coulisse
Solingen, Remscheid en Wuppertal vroeger en nu
Het fluit en slaat. De vonken vliegen in het rond als de tonnen wegende hamer met een luide knap op het gloeiende stuk staal slaat. De lucht is snikheet. En je kunt nauwelijks iets verstaan. Zo oorverdovend is het lawaai dat de machines maken. Het is niet moeilijk je voor te stellen, hoe vermoeiend het werk in de smederijen, slijperijen en werkplaatsen langs de rivieren Eschbach, Morsbach en Wupper vroeger moet zijn geweest. Vooral ook omdat het lijkt alsof de met roet besmeurde mannen elk moment terug komen van de lunch. Hun jassen hangen er nog. Net zoals de prikklok. Er ligt ook nog een boel gereedschap op de houten werkbanken. Het lijkt erop alsof het werk elk moment weer verder gaat. Maar die tijden, waarbij de temperaturen tot wel 70 graad opliepen in de fabrieken tussen Solingen, Remscheid en Wuppertal, zijn gelukkig voorbij.
Tegenwoordig liggen de voormalige hutten en waterwielen, waarmee de hamers en sleepstenen vroeger werden aangedreven, idyllisch ingebed in de dalen en vormen de gevarieerde coulisse voor een hike, wandeling of fietstocht door de Bergische industriële-, natuur- en culturele geschiedenis. Sommigen ervan bleven behouden als industrieel museum en brengen de geschiedenis weer tot leven. Want hier en daar mogen bezoekers ook zelf actief worden, als met de historische machines scharen worden geslepen of gereedschap wordt geproduceerd. Maar als de hamer valt, moeten je je handen uit de buurt houden. Want dat kan gevaarlijk worden.
